اگر عصیان دربرابر ظلم، تحقیر و تبعیض روزمره نامش دیوانه بودن است، باید گفت تنها این دیوانه‌گی‌ست که ما را نجات خواهد داد.
. چیزی که در این تصاویر غیرعادی و البته بسیار مهیب است، نه این تن و بدن برهنه که تنها و بدن‌هایی‌ست که سرتاپای خود را برای تمکین به قوانین یک حکومتی که حق زندگی را از شهروندانش گرفته است؛ پوشانده‌‌اند. چیزی که عادی نیست بی‌تفاوتی و عبور مردم از مقابل این زنان است در حالی که رفتار خود را عاقلانه و رفتار این زنان را جنون‌آمیز می‌پندارند.سرکشی، عصیان و شجاعت در جایی که تلاش می‌شود ظلم و تبعیض را عادی‌سازی کنند، جنون و دیوانه‌گی برچسب می‌خورد. اما چه باک که در طول تاریخ همیشه خشم و جنون بوده که زمینه‌ساز رهایی شده است.
صدای کسی باشیم که روز گذشته در دانشگاه علوم و تحقیقات در اعتراض به تعرض حراست برهنه شد. او اکنون در بازداشت است و گفته شده او را به یک مرکز بیماران روانی منتقل کرده‌اند. بیم آن می‌رود با همان روش‌های همیشگی و با داروهای قوی بخواهند تعادل روانی او را برهم زده و با پخش اعترافات تلویزیونی تصویری مانند یک بیمار روانی از او نمایش بدهند.
صدای این زن باشیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر